To miejsce jest dla smutasów, melancholików, wiecznych czarnowidzów, malkontentów i nieszczęśliwców. Dla zbuntowanych i niepogodzonych, dla poszukiwaczy niewiadomo czego, dla przesadnych wrażliwców szukających sprwiedliwości. Dla sceptyków, cyników i wyśmiewców własnej rzeczywistości. Dla tych których dotyka brud i brzydota tego świata. Dla małych i wielkich osobowości zawieszonych w próżni. Dla uśmiechniętych tragików i słowotwórców.
W świecie głodym wiecznie uśmiechniętych, nasyconych energią jak króliczki duracella, niepokononych przez życiowe porażki, nieskażonych zazdrością, skupionych na kolejnym sukcesie, tryskających uśmiechami na prawo i lewo, nie ma miejsca dla nas. Nas czarnowidzów, pesymistów, wiecznie zasmuconych melancholików, pieprzonych gryzipiórków, skrytych poetów, zagmatwanych załamańców w martensach i z papierosem w zębach. Nie jesteśmy na topie. Jesteśmy... Continue Reading →
Pamiętam dużo z dzieciństwa. Pamiętam poważne wypadki, stłuczone brody, obtarte łokcie i obite kolana. Pamiętam "widoczki" i lody w wafelku. Pamiętam twarze, imiona i piosenki. Pamiętam zabawę w chowanego, w dwa ognie i w kapsle. Pamiętam tyle nieważnych śmieci, że dziwię się, że mam jeszcze miejsce na śmieci bieżące. Wśród widokówek z dzieciństwa, kilka powraca... Continue Reading →
ostatnie tchnienie wiatru...
Chodź, urodzę Ci wiersz
Bękart lakoniczny
Matka - pesymistka
Ojciec - smutek metafizyczny
Chodź, zakochaj się we mnie...
To nie warto, nie już nie warto, tamte usta to była pomyłka...
W słowach Cię zachowam.
Zamknęła się trumna dębowa.
W słowach Cię pochowam...
...papierowa rozmowa.
W koszmarze świtu,
w czeluści nocy,
w strachu niebytu,
w codziennej przemocy.
Chyba jesteś aniołem. Jeziorka - Twoje oczy. Jesteś błędnym kołem, co się w czasie toczy...
